31 sierpnia 2023 r. zakończyliśmy wieloetapowe prace ekshumacyjne w Kłodzku (woj. dolnośląskie). Ich obszar stanowił Park św. Wojciecha, który powstał na dawnym cmentarzu garnizonowym. Nekropolia ta funkcjonowała już w XIX w. Kłodzko nie było areną działań zbrojnych w trakcie II wojny światowej. Z tego powodu miasto wykorzystano jako zaplecze szpitalne dla coraz szybciej zbliżającego się frontu wschodniego. W Kłodzku (wówczas Glatz) funkcjonowało szereg szpitali polowych (lazaretów) do których przywożono rannych żołnierzy niemieckich. Jeden z nich znajdował się w pomieszczeniach Donjonu miejscowej twierdzy. Zauważalny jest znaczny wzrost liczby pochówków od jesieni 1944 r., a najwięcej zgonów rejestrowano w lutym i marcu 1945 r. Co ciekawe, ostatni zgon pochowanego w Kłodzku żołnierza Wehrmachtu odnotowano 5 lutego 1946 r.

W trakcie prowadzonych od marca prac archeologiczno-ekshumacyjnych odkryliśmy 609 żołnierskich pochówków, przy których zarejestrowaliśmy 120 przeważnie przełamanych znaków tożsamości. W grobach zadokumentowaliśmy liczne ślady obrażeń wojennych (głównie złamania i postrzały), jak również pozostałości zabiegów medycznych i operacji chirurgicznych (np. szyny Kramera, dreny chirurgiczne, opatrunki). Do wyjątkowo licznych należały także pochówki ze śladami amputacji rąk i nóg oraz pośmiertnych sekcji zwłok, w trakcie których dokonywano m.in. otwarcia czaszki zmarłego.

Za pomoc w pracach szczególnie dziękujemy pracownikom Urzędu Miasta Kłodzko oraz muzealnikom z Twierdzy Kłodzko. Do tej drugiej instytucji trafią odnalezione w grobach przedmioty oraz fragmenty płyt nagrobnych, które zostały ujawnione w trakcie naszych prac.